gonię niczym wiatr z barwnymi kwiatami motylami – roześmianą biedronką wznoszę się hen wysoko- grzejąc w słońcu lico tam znikają troski - aż do brzasku kiedy kropla rosy - lub deszczu budzi mnie -spadam w ciemność życia - które ziębi jak grób
Wierzbina
