WARSZAFKA.

Ze wsi dziewczynę rodzice wyprawili do stolicy.
Pieniądze słali co miesiąc, chociaż grosz się każdy liczył,
żeby studia ukończyła i wnet stała się figurą.
Syn sąsiada też studiował, teraz jeździ niezłą furą.
Ludzie wierzą garniturom, choć to słowa tylko gołe,
studia fikcją, on handlował kolekcjonerskim ziołem.

Ref.
Do stolicy po chleb:
rzeczywistość cegłą w łeb.
Tak wita stolica frajerów.
Posiadanie się liczy,
nie masz nic jesteś niczym,
wracaj do krainy rowerów.
Do stolicy po chleb,
cóż, żeś prostak i cep,
w klubie nocnym strugać możesz maklera.
Kilka złotych dodatków,
biznesmenem jesteś dziadku,
cóż, że słoma w bucie uwiera.

Studencina wiecznie młody, by zaistnieć w wielkim świecie
dniem i nocą się nie uczy, ogłoszenia śledzi w necie.
Uciekł z domu z kieleckiego przed ojczyma tęgim laniem,
dotrzymuje towarzystwa po hostelach starszym paniom.
Jego plan najprostszy w świecie: studia robi dla kredytu.
Każdy papier na Bazarze, nikt nie uczy się do świtu.

Ref.
Do stolicy po chleb…

Gdy dorobisz się kozaku samochodów trzech w garażu,
menadżerski stołek w banku, dumnyś z cyfry na angażu,
botoksami, silikonem żonę pięknie wylansujesz,
nie myśl sobie ślęcząc w pracy: żona domek pielęgnuje.
Bo gościnna gospodyni na kanapie Twej gabloty
i dziesięciu byczków w miesiąc z nią wyciska siódme poty.

Ref.
Do stolicy po chleb…

Integracyjnym wyjazdom też poświęcić wers wypada:
suto wódką i nie tylko są zabawy po wykładach.
Dzieje się tam, bez szczegółów, obyście się nie zgorszyli:
młody starą, stary młodą, „on” z „nim” czasem się pomyli.
Firma płaci to wymaga: pracownicy poznać muszą
kto firmowym kręgosłupem, a kto towarzystwa duszą.

Drayavahush