P o z w ó l m y

Nie zamykajmy otwartych ust
lecz pozwólmy im głośno mówić
aby wypowiadały to, co pragną wypowiadać
i milczały wtedy, kiedy należy milczeć
bo tylko z nich mogą wypływać słowa
które pozostaną na zawsze w pamięci
i tylko one potrafią wydobyć z duszy
myśli i szepty kojące ból i tęsknotę
i to także one potrafią zranić
nawet wtedy, kiedy chcą inaczej.

Nie zatykajmy otwartych uszu
lecz pozwólmy, aby zawsze słyszały
niech dobiegają do nich dźwięki
bo to one są receptorami duszy
pochłaniają wszystko nawet to
czego nie pragną aby do nich dotarło
lecz także docierają do nich słowa
które koją ich w radości ciszy
dlatego nie pozbawiajmy ich tych głosów
bo to one są po to, aby słuchać.

Nie mrużmy także otwartych oczu
lecz pozwólmy, aby widziały wyraźnie
niech dojrzą to, co pragną dojrzeć
to one dostrzegają światło w ciemności
i prowadzą nas po bezdrożach życia
to ich blask łagodzi serca tęsknotę
dostarczając radości oglądania piękna
to dzięki nim przeżywamy marzenia
zapisując obrazy w zakamarkach umysłu
tworząc widoczny ślad ich odbicia…





11.05.2003.

kazap57