Leżę skulona pod zimną pościelą. W supeł zwinięta. Z myślami się biję. Jak rozczochrane chmury, kłębią się zmieniają co chwile. Ile wytrzymam z ta pustką? Odepchnięta. Skasowana na zero. Jak w strefie nieważkości odpychana przez wszystkich. Nie mam już celu. Wydarto ze mnie wszystko Jak wnętrzności z zabitej świni.
jagodaszydlowska
