Kiedyś odnajdziemy wspólną drogę
Tam gdzie nie ma już czasu
Tam postawimy nasze pierwsze kroki
Na nowym nadziei szlaku
Gdzie słońca nasze dwa będą razem świecić
Nie zwykłe w oddali gwiazdy
Tylko blisko jak nigdy dotąd
Ogrzejemy nasze mroźne serca
Rozpalimy swoje nadzieje niepłonne
Damy wzlecieć w górę białym ptakom
Pokój w naszych wnętrzach zapanuje
Odrzucimy wspomnienia cierpień o nich nie zapominając
Jednego się nie wyzbędziemy
Żalu że wcześniej się nie poznaliśmy
lepiej się czyta , gdy nie ma tego zbędnego - jak dla mnie - nawału wykrzykników. jedynie popracowała bym tu nad stylistyka , bo trudno mi się połapać , czy wiersz jest biały czy rymowany. Ogólne wrażenie jeśli chodzi o treść dobre, pozdrawiam
