Srebrzyste włosy wiatrem ruszone,
Twarz szronem osiana w makijażu,
Usta w jedwabnej szmince w błękicie osiane.
Idzie po świecie w swej pięknej sukni,
W kolorze bieli, błyszczący tren ciągnie za sobą.
I sieje tak w świecie mrozu lawinę,
Płacząc płatki śniegu na ziemi rozwiewa.
I taka już Pani Zima,
Po świecie kroczy, lodem nam grozi!!!
