Odejść

Myśli kotłują się w głowie
niczym robotnicy krzątający się na budowie
a dno mego ego jest blisko
teraz jego skumulowane ognisko


czasem myślę jak dotykasz mnie
to już nie koi, nie koi duszy łez
dusza dawno zgubiona, nie może tego znieść
rysuje się tylko jedno pragnienie, chcenie:
''odejść!''

Nic nie jest już takie samo, jakby wydawać mogło się
Nic nie jest już takie lekkie, jakby mogło być, gubi się

Często powracam do chwil jak dotykasz mnie
Jak to koiło, choć już nie długo nie będzie mnie

Pogubione cząstki mnie, wyrywam z siebie cały się
kreuję to pragnienie, chcenie..
''Odejść!''

stratocaster