Jesień

Lasy w złotej koronie
babiego lata osnute przędzą
ptaki czekają jak na peronie
zła macocha je wypędza
Jesień z perwersją drzewa rozbiera
naga z zimna trzęsie się osika
wiewiórka skrzętnie orzechy zbiera
siwy dziad chłodem przenika
Nędza bięgnie po ścierniskach
dzionek chwilką żyje
w oczach wilka zapalają się ogniska
pola i drogi są wszystkich i niczyje.

Tomasz Kiełtyka Sarnek

Sarnek

Średnia ocena:

Kategoria: Przyroda

Data dodania 2011-10-05 00:36

Komentarz autora:

Strona glówna

< Sarnek >

< wiersze >

mira | 2012-10-23 20:24 |

,,dzionek chwilką żyje...''Bardzo poetycki opis jesieni i równie prawdziwy,pozdrawiam:)

szmaragd | 2012-01-10 16:50 |

5*:)

rafal | 2011-10-05 00:56 |

"je" nie "ich" a wiersz zgrabniutki i z klimatem Nędza bięgnie po ścierniskach dzionek chwilką żyje w oczach wilka zapalają się ogniska pola i drogi są wszystkich i niczyje. ładne

Brak komentarzy