Róża

Nad ogrodem przeszła burza
na policzkach krople wody
zapłakana stoi róża
dodając jej urody
Rycerz u jej boku
na baczność wciąż stoi
strzeże ją od świtu do zmroku
w swej kolczastej zbroi
U stóp jej się płożą
wilce i powoje
maki do snu ją morzą
wonna maciejka dba o nastroje
A ona dumna i pyszna
jak paw w czasie godów
motyle tańczą hare kryszna
nad królową ogrodów.

Sarnek