Pozaziemski

Stoję... Patrzę w dół,
jak wysoko!
Przecieram oczy,
podnoszę wzrok i kłaniam się nisko obłokom.
Spoglądam ku górze - bezkres wieczności
kwitnie błękitem.
Jestem tu
z poczuciem nieludzkiej, obcej mi do tej pory radości.
Pośród odpływających statków,
bielą żagli usprawiedliwionych - czystość, niewinność.
Gestem dłoni otwieram przed nimi ocean,
niebiańskie przestworza. Rejs.
Już wyruszyły, pożegnałam je bez słowa.
Bez zbędnych pytań, bez płaczu,
bez żałości. To inny świat.
Stoję... Patrzę w dół,
tylko dla pewności.
Nie ma mnie tam!

joas2223