szczur

W studni topi się szczur,

Jest głęboko, dokoła śliski mur.

Oparcia brak, tylko woda czarna,

Która umie dać życie,

dzisiaj szansa marna.

Błyski z nieba, na chłodnej powierzchni,

Przypominają gdzie jest słońce,

Lecz tchu brakuje.

Pazury się tępią

o granit ludzkiej obojętności,

otchłań wciąga

Ciemno jest, strach w uszach pluska.

A ja patrzę z góry,

Ręce mam za krótkie

I muszę coś zrobić,

Bo to jest MÓJ szczur!

Rzucam więc na ratunek

słomki ostatnie z kapelusza

mojego doświadczenia i mądrości,

Czy potrafi zbudować tratwę?

Nie widać z tej wysokości,

To rzucam w dół co mam,

wszystkie resztki,

okruchy odwagi i nadziei,

bo to jest mój szczur…

Adaniel