Gdy niebieski, wielki ptak...

Gdy niebieski, wielki ptak
Znów poderwał sie do lotu
Zawrzał mocą boski wiatr
I rozdmuchał względny spokój

Podmuch porwał z ziemi pył
Cisnął piachem w mokre oczy
Krzyknął człowiek z całych sił:

Ślepnę ! Ratuj !
Nie odmawiaj mi pomocy !

Opadł wierny ziemi kurz
Zawróciły róże losu
Człowiek nie jest ślepy już
I powrócił zbiegły spokój

Wtem rozebrzmiał gromki głos
Wyrwał gdzieś wysoko w chmury
Czemuś spuścił mi ten los
Zaplanował wszystko z góry ?!

Miałem w oczach szczęścia łzy
Już trzymałem w rękach złoto
Gdy wtrąciłeś mi się TY
Zamieniając je na błoto..

taki_1

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2006-01-02 10:14

Komentarz autora:

Strona glówna

< taki_1 >

wiersze >

(OLA) | 2006-01-03 01:53 |

Aaaaaaaaa lubie wredoto;)...a Ty mi odbierasz ta przyjemnoć;))))))))

taki_1 | 2006-01-02 17:31 |

Tobie również OLU, a miło to jest mi, że tak lubisz moje wiersze czytać :))

(OLA) | 2006-01-02 16:24 |

Szczęliwego Nowego Roku;)...milo Ciebie powitać:)))))))))))...a wiersz jak zawsze wspaniale napisany:)))))))))))...pozdrawiam serdecznie Arturze:)))))))))))))

Brak komentarzy