Chryzantemy

A kiedy wybuchną złotem chryzantemy
i mgły zasnują ziemskie cmentarze
z uczuciem smutku w ciszy zadumie
pójdziemy jak co roku na ziemskie
cmentarze.

Złożymy hołd naszym najbliższym
co żyli na tej ziemi poprzez długie
lata których kochamy dalej choć odeszli
w pamięci naszej los ich pozaplatał.

Znów powracają piękne wspomnienia
dawna miłość szczęście że aż serce
ściska a znicze migoczą jak oczu powieki
z których wzruszenie słone łzy wyciska.

W mroku widzimy ich smutne oczy rozmazane
twarze dziadka babci matki dziś stoją wspólnie
z nami nad swym grobem dla nich te znicze i
przepiękne kwiatki.

Niech im rozjaśnią mroki wieczne by zawsze
mogli znależć do nas drogę powstałeś z prochów
i w proch się obrócisz jak feniks z popiołów
kiedyś tu powrócisz.


Henryk Siwakowski
Elbląg 28 .10.11

Henk