''Ku jesieni uczuć...''

Ty wiesz jak smakuje owoc żywota jabłoni,
Wspomnień Edenu skropiony łezką.
Jak to jest ciepły wiatr w biegu gonić
I z srebrnej Amfitryty trytoną stać się niebieską.

Ty wiesz jaka moc jest serca
Jak piękne sny w jawę się mienią
Jak anioł Afrej płochy szyderca
Tchnięty uczuciem pozwala iść stóp dwie nad ziemią

Ty wiesz jako duch młody
Jak jasność myśli ostawić w cieniu
Jak sen błogi szybko przychodzi
Gdy na miłości swej leżysz ramieniu

Ty znasz ten ton właściwy
Rzucany ku Tobie z poety lutni
I słów dwoje i spojrzeń życzliwych
A jednak ostaniem się smutni

Nie dokażesz już tego wzroku
Ni słów co Cię tak czule pieściły
Stojąc bez ruchu na drodze mroku
Nie uraczysz już też tej serca siły

Nie będą ci dane chwile uniesień,
bo zwiędłaś jak ostatniej róży kwiatek.
A wraz z mym odejściem nastała jesień
I serca Twego przyszedł upadek.



Rok 2010

kojot