Piękno

Miłości - nie ślepaś, tyś jeno głucha,
Wszak iście nadto czuły wzrok posiadasz,
Ty, któraś rozumu głosu nie słuchasz,
Nieraz ofiarom tym bólu przysparzasz.

Czy z rzadka bowiem bywa tak, że tknąc
Oka piękna obca twarz strunę iskrą zdoła,
A serce głupie rwie z piersi, TO śmiąc,
Od wejrzenia...! - mianem miłości woła?

I tym błogostanem mózg trwa czas jaki,
Z grotu on Amora toksyną omamion,
Lecz, przez okiem złowionej cienie połówki,
Agonia człeka czeka, a miłość zaś - zgon.

Faustus