Wirując jak płatki śniegu, nie wiemy gdzie wiatr nas przywieje.
Tkwiąc cały czas w constansie, nie dostrzegamy, ile wokół się dzieje.
Mierząc wszystkich taką miarą, jaką nam mierzono.
Pragnąc dobra, dla tych, którym zło zbliżono.
Licząc na innych, wciąż się przeliczamy.
Żadko, zaś dostrzegamy, to czego tak bardzo szukamy.
