Pod prysznicem łez...

http:www.youtube.comwatch?v=7B9cp8eoKYQ&feature=player_embedded

Twarz poz­ba­wiona wy­razu bez uczuć
mar­twym wzro­kiem wpat­rzo­na
w lus­trza­ne od­bi­cie za­paro­wane od łez...
a jeszcze nie tak daw­no po­zos­ta­wiałam na nim
czer­wo­ność ust w kształcie serc...

Cza­sem war­to zmyć z siebie wszys­tko...
cały ciężar przygnębiające­go smut­ku...
po­cierając... za­dać ból
poczuć życie... aż do skut­ku.

Wokół ty­le piany... pa­miętam...
wzla­tujące uśmie­chy do chmur i szczęście
wznoszo­ne jak na skrzydłach aniel­skich
dziś już ob­dartych z piór...
a jeszcze nie tak daw­no po­zos­ta­wiałam ser­ca
na us­tach spęczniałych od miłości.

Cza­sem war­to zmyć z siebie wszys­tko...
cały ciężar przygnębiające­go smut­ku...
po­cierając... za­dać ból
poczuć życie... aż do skut­ku.

Pod pryszni­cem łez i złości
płuczę bru­dy rozżale­nia
myjąc mydłem bez­silności
ciało... z otępienia...

agniecha1383