Z głębi serca...

Tak wiele chciałabym Ci powiedzieć, o tylu rzeczach,
ale boję się...
Boję się, że tym razem nie znajdę słów, które to wszystko oddadzą...
Bo jak na przykład można opisać ból w sercu i tęsknotę,
ciągłą niepewność i nagłą radość?
Miłością?
Ona chyba nie daje i nigdy nie dawała tak do końca szczęścia...
Zawsze jest niepokojem, polem bitwy, ciągiem bezsennych nocy,
podczas których zadajemy sobie mnóstwo pytań,
analizujemy, dręczą nas wątpliwości.
Jest uśmiech, są łzy, są słowa...kocham...zaufaj mi...
Prawdziwa miłość to ekstaza i udręka..
Jak bez niej żyć, jak z niej zrezygnować?
Nie potrafimy, nie potrafię.
Kiedyś Ci opowiem jak puste były wieczory bez Ciebie,
gdy za towarzystwo robiła muzyka, herbata i koc.
Powiem Ci jak smakowały łzy i tęsknota za kimś takim jak Ty.
Tęsknota, której nie dało się opisać słowami,
przy której wszystko traciło smak.
Wiem, za dużo myślę, zwłaszcza przed snem...
Zbyt często o rozmowach, które zapewne się nie odbędą,
o zdarzeniach, które pewnie nie będą miały miejsca.
Ale jak mam powstrzymać swoją wyobraźnię...może nie chcę...
Bo będąc przy Tobie czuję się lepiej,
każde wypowiedziane przez Ciebie słowo zapamiętuję na zawsze,
każdą chwilę spędzoną z Tobą
chowam głęboko w sercu niczym skarb,
każdy Twój pocałunek pozostaje na moich ustach...jego smak...
Może jesteś moim szczęściem na patyku...
Szczęściem, za które zapłacę niezliczoną ilością przepłakanych nocy,
odrobiną straconych nadziei, tuzinem momentów załamania,
paroma miesiącami tęsknoty, kilkoma gonitwami za radością,
uśmiechem, bólem, żalem...
Może to wysoka cena za odrobinę szczęścia z Tobą...
Ale wiem, że warto tyle zapłacić

Tola_Lachman