Poeta (I)

Okrutne te czasy,
że Realność
codzienność nam wtrąca.
Nam. słodkim ludziom,
pachnącym i szczęśliwym.
Artystą
co serca przepełnione barwą świętą,
pełną, ognistą czerwienią.
A zwyczajni ludzie?
Nie trzeba być poetą, aby
w niebo gwieździste zaglądać
co zmierzch.
Ani zdolności żadnych posiadać
nie trzeba,
by z zapałem gadać do nieba
bo i psy wyją wściekle
z zadartym łbem ku górze
choć niewiedzą dlaczego.

Olcz

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2012-08-26 19:10

Komentarz autora:

Strona glówna

< Olcz >

< wiersze >

Michal76 | 2012-09-11 13:50 |

Magicznie wciągający, o przyjemnie orzeźwiającym, jak świt zakończeniu, brawo!

pasjonat1 | 2012-08-27 00:08 |

ładne

Olcz | 2012-08-26 21:23 |

dziewczyny, dzięki :) wszystko poprawione mam nadzieję, z ort u mnie najgorzej bo zaświadczone lekarskim papierem, że w młodości byłam leniwa i nazwali mnie dyslektą :)

Irmmelin | 2012-08-26 21:22 |

Hehe , ponoć wielkie umysł myślą tak samo(mówiąc nie skromnie)

Magdis | 2012-08-26 20:54 |

Irmmelin! Właśnie mnie też najbardziej przypadło do gustu ostatnie 6 wersów. A wiesz co to oznacza?:D Że mamy podobne spojrzenie na poezję:D Ha! Tak mi się napisało:D

Irmmelin | 2012-08-26 20:50 |

najbardziej podobają mi sie ostatnie 6 wersów. zmieniła bym kolor na inny , bardziej widoczny

Magdis | 2012-08-26 20:47 |

Bardzo fajne jest to wszystko c w nim zawarłaś. Trochę taki melancholijny i skłania do refleksji. Druga połowa podoba mi się chyba bardziej... Ale razi w oczy niemiłosiernie i to przeszkadza w czytaniu. Popraw sobie błąd w ostatnim wersie. Daję cztery gwiazdki, bo pięć daje tylko bardzo niewielu, którzy według mnie są tutaj najlepsi. Pozdrawiam:)

Brak komentarzy