II

Wzburzone morskie fale
W kolorze cienia
Spienione obejmują drewniane pale
I wkraczają z hukiem na piaski
Szare

Na wydmach samotne drzewo
Nagie i krzywe
Kora pokryta chorobą
Czarne wody odchodzą
Do otchłani morza
Na brzegu zostaje ciało
Bure i martwe

Słychać krzyki mew
Już lecą

Xii

Średnia ocena:

Kategoria: Śmierć

Data dodania 2012-09-04 12:59

Komentarz autora:

Strona glówna

< Xii >

< wiersze >

Tomi | 2016-05-31 22:29 |

Super!

blueoctober | 2013-06-30 23:30 |

przeszywający dźwięk skrzeczących mew uderza o fale co chłoną ciała...

soella | 2013-03-13 11:27 |

jak scenariusz do znakomitego filmu...mrocznie i ciekawie

Conte | 2013-03-10 18:12 |

To tak jak by morze wyrzuciło na brzeg topielca ...ciekawe i intrygujące

Magdis | 2012-09-16 13:02 |

Ten wiersz jest jednym z najlepszych jakie przeczytałam na tym portalu. Jesteś świetna w takim klimacie, będę do niego wracać pewnie jeszcze nie raz;)

Xii | 2012-09-05 09:51 |

Bardzo mi miło, dziękuję :) Pozdrowienia.

Magdis | 2012-09-04 17:08 |

Jestem pod wrażeniem a naprawdę rzadko to pisze na tym portalu:) Majstersztyk. Pozdrawiam.

Brak komentarzy