Dziecko

Wieczne dziecko
Szuka szczęścia
Jak skruszony przebaczenia
Nieszczęśliwy
Choć udaje
Wiecznie myśli

Nie znajduję
Wciąż duma
Nie ma

Pod sofą
Ani pod biurkiem
I też u babci na kolanie

Na całym świecie
Nawet jeszcze dalej
Nie ma i nie będzie
Tak łatwej

Sądzi, dedukuję, argumentuje
Sens to przypadek tak
Jak radość i ukochany kwiatek

Mały dumny z siebie
Pomimo wieku
Marzy jak dziecko
Przez wieczność życia całą
Że szczęścia nie ma

A jednak się kochają

kakim