Wybór

Przebrzmiały dawno już fanfary.

Siwizną głowy czas przyprószył.

Spłowiały nieco też sztandary.

I tylko żyją fale wzruszeń.


Tych wspomnień nikt już nie zagłuszy

i nie zanikną w żadnych swarach,

jak naród zniewolenie kruszył,

niósł solidarność na sztandarach.


To słowo było kiedyś hasłem,

naszą świętością i nadzieją.

Czyżby jak stara świeca zgasło

i poszło do muzeum dziejów?


Zdawało się, że w kraju wolnym

zapał tworzenia lud ogarnie.

I razem zręby dobrobytu

będziemy wznosić solidarnie.


Lecz to nie dla nas, bo zapewne

czort jakiś w genach naszych hula.

Powód do zwady zawsze znajdzie,

jak u Pawlaka i Kargula.


My mamy zawsze w pogotowiu

kieliszek jadu i zazdrości

i chęć , by komuś w twarz tym chlusnąć,

bo brak za grosz solidarności.


Wśród ludzi, którzy tak niedawno

głosili hasła ponoć wieczne

pleni się wrogość i nienawiść,

i zagrożenie niebezpieczne.


Cóż z tego, że jest demokracja,

swobodna wola, by wybierać,

lecz czy istnieje jakiś wybór

między gangreną a cholerą?

roman