MÓJ DOM
Na żółtym tle frontowej ściany
brązowe cyfry
pokazują dzień moich urodzin.
Farby sufitów oblepione są wspomnieniami
radości i smutków,
strzępami marzeń,
plamami wyparowanych łez,
echem
cichych szeptów i głośnych kłótni.
Na ścianach każdego pokoju
wiszą obrazy pełne
symboli wdzięczności moich uczniów,
wyrazów pamięci i przyjaźni bliskich,
fotografii ważnych zdarzeń.
W katach pokojów ukrywają się
niespełnione marzenia,
wyszeptane tajemnice,
wspomnienia tragedii i śmierci.
Na podłogach leżą grube dywany
utkane ze śladów stóp
bliskich i nieznajomych,
których nie jest w stanie pokryć kurz
ani zetrzeć nieustanne sprzątanie.
Drzwi pomieszczeń
otwierają i zamykają
małe światy bliskich,
dają bezpieczeństwo i azyl.
Okna pozwalają widzieć
zieleń i słońce,
deszcz i śnieg,
dają możliwość współistnienia
ze światem zewnętrznym.
Mój dom. Mój świat.
ewita
|