Człowiecze prawo

Że musiałeś się narodzić

fakt ten nie jest twoją winą,

lecz o zdanie nikt nie spytał-

chcesz być chłopcem, czy dziewczyną?

I na zmianę jest za późno,

już nie możesz o nią prosić,

musisz z losem się pogodzić,

co ci dano musisz nosić.

A następnie bez pytania,

tak jak każe zwyczaj stary,

wymyślili twoje imię

i wybrali rodzaj wiary.

Potem mogłeś pić z butelki,

czasem possać matki piersi,

miałeś prawo się wypłakać

i legalnie rżnąć w pampersy.

Ale okres niemowlęcy,

tak beztroski i wesoły

szybko mija bezpowrotnie

i nadchodzą lata szkoły.

Znowu zdarza się bezprawie,

bo o zdanie nikt nie pyta,

czy chcesz chodzić do tej szkoły,

umieć czytać albo pisać.

Kiedy jesteś już dorosły,

to głupiejesz chyba całkiem,

bo pozwalasz swojej żonie,

by rządziła w domu wałkiem.

A najgorzej, gdy jest wojna,

nikt się tobą nie rozczula.

Musisz iść czegoś bronić,

gdzie najbardziej gwiżdżą kule.

Gdybyś jednak chciał odmówić,

to cię skreślą, jesteś zero.

Sąd wojenny i pod murem

skończysz żywot dezertera.

Nad problemem tym się głowię.

Patrzę w lewo, patrzę w prawo

i doszukać się nie mogę,

gdzie jest to człowiecze prawo?