8.51-13.04 Odlot

32. cykl - W bieli

podmuch wiatru
stworzył szeroki tunel
w gęstej mgle
wpłynął do wnętrza bieli
przez otwarte okno
zawirował wyzwolony
na poręczy łóżka
w rytm słów dających
magiczną silę uniesienia

unieś i mnie
w swoich ramionach
z tych ścian smutku
malowanych bielą cierpienia
w zieleń lasów marzeń
i błękitne wody życia

tymczasem podążam tam
gdzie strach dotyka bólu
kiedy wrócę przytul mnie

abym…

18.12.2008.

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2012-10-04 07:55

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2012-10-05 18:48 |

dziękuję - jest prawdziwy

Michal76 | 2012-10-05 12:32 |

Bardzo wzruszający wiersz.

szybcia | 2012-10-04 21:01 |

piękny...:*

kazap57 | 2012-10-04 20:43 |

na szczęście mam to za sobą....ale niestety powracam co jakiś czas nie tylko w myślach ale i w rzeczywistości do tego stanu i miejsca

szmaragd | 2012-10-04 19:32 |

pięknie piszesz wiersz bardzo dobry

roman | 2012-10-04 17:11 |

pięknie o cierpieniu ale też i nadziei

bezimienna | 2012-10-04 12:52 |

Wzruszający wiersz o bólu i cierpieniu, ale nie pozbawiony nadziei.

Ziela | 2012-10-04 10:47 |

Podzielam.

ewita | 2012-10-04 08:30 |

czytam i wzruszenie dławi...wyobraźnia smuci..ale przecież jesteś..piękny wiersz

Brak komentarzy