Przy wspólnym stole....

Ta kraina,
jakich wiele,
nie samym mlekiem i miodem
płynąca,lecz
najdroższa sercu.

Co rano,postokroć,
nasycam ją kolorem,
by,
piękniała,
z każym westchnieniem,
gestem, słowem.

Ziarno
dojrzało,
złocistym warkoczem,
oplotłam serce,
na wieczną chwałę.

Czuwam
dniem i nocą,
słońce,tak gorące nie dające cienia
czuwa ze mną,
uzupełniamy się nawzajem.

Prowadzi za rękę
nikogo swym słowem
nie zbywa,
blaskiem,budzi co rano,
przepraszając za pochmurne dni.

Na granicy światów,
przy wspólnym stole.....

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2012-10-07 22:34

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

kazap57 | 2014-06-24 20:56 |

często nie potrafimy usiąść przy takim stole

Ziela | 2012-10-08 10:31 |

Zgadzam się !

szmaragd | 2012-10-08 10:23 |

piękny wiersz to prawda słońce budzi nas do życia

aloya | 2012-10-08 10:15 |

Piękny obraz, piękna kraina a my poprostu tak zwyczajnie żyjmy w niej i kosztujmy wszystkiego co piękne. Śliczny wiersz namalowałaś Haniu, pozdrawiam

ewita | 2012-10-08 09:28 |

piękny obraz namalowałaś wierszem

bezimienna | 2012-10-08 06:58 |

O taką krainę należy dbać uczynkiem , słowem. Piękny wiersz:)

kamowe | 2012-10-07 23:24 |

bardzo klimatyczny, podoba mi się

roman | 2012-10-07 22:58 |

przyjazna ta Twoja kraina :)

bozka | 2012-10-07 22:38 |

śliczny wiersz:)

Brak komentarzy