Konkluzje z wiekiem - 70

Ciekawe jakie to uczucie,
w trumnie sobie leżeć.
Przyjemnie i beztrosko,
jedynie z Miłością Boską.
Oddychać powietrzem zatęchłym,
woni rozkładającego się ciała.
Zesztywniałego od krwi zakrzepłej,
której i tak mało w organizmie.
Cicho byłoby i ciemno,
ale jeśli robale się wgryzą,
może jednak się nie śpieszyć
pod płytę grobowca z marmuru będą.
Nie ucieknie chyba nieuniknione,
lecz czy się komuś robić,
Sobie będzie chciało tyle trudu,
by Mnie chować i grzebać.
Po śmierci to już nie ważne,
co się z tym ciałem stanie.
Czy go ktoś spali na sianie,
lub do pieca włoży; jako
opał, gdy na popiół wyschnie.
Racji nie ma ten kto,
ciałem po śmierci, a nie Duszą
się zajmuje ludzką nade wszystko.
To się nie zda na nic Duszy,
bo przecież do ciała w fazie rozkładu
nie zechce się Jej wrócić mając Wolność.
Nie musi się już martwić o życie,
strawę, ani miejsce bytu.
Otacza Ją bowiem Szczęście i Miłość
jeśli za życia sprawował się dobrze.
Do ciała wraca tylko, aby zmyć
nieczystość i gnębiący Go grzech.

Zmiłujmy się nad Sobą; nie czyniąc zła i Miłując bliźnich;
Napisałem, dnia 12 marca 1998 roku; Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333