Pierwszy postulat - Do duszy ludzkiej 78

Pierwszy postulat - Do duszy ludzkiej czyli do Ciebie - 78

Zagnieździło się w mym umyśle,
takie uczucie szczęścia i radości.
Myślałem, że będzie ono trwać;
wiecznie, a może nawet dłużej.
Tak się nie stało jednak, dlaczego?
Nie ważna odpowiedź i to pytanie.
Tym człowiek nie żyje lecz wegetuje.
Więc spraw, byśmy inni się stali.
Ocalmy w sobie dobro, uciskane złem.
Na skraju upodlenia duszy jesteśmy.
Już zmienić to na prawdę jest czas.
Nie przyglądać tylko się temu.
Åšpiewaj i krzycz; osamotnienie to jest.
W nadziei czekać nie warto, bo wiara
świętszą ma Istotę w sobie niż myślisz.
To nie budynek z krzyżem, czy też
jakakolwiek inna świątynia.
„Każde miejsce modlitw jest Å›wiÄ™te”.
Każda ludzka myśl dobrą jest uświęcona.
Popatrz na mą pamięć wstecz.
Gdzie me myśli były zabłąkane.
Osamotnione i z serca wyrwane.
Stały się bezużyteczne i złe.
Całość jest dobra jeśli chodzi
strony uczyć człowieka.
Nie wypieram się zła, bym
mógł dojrzeć do dobra.
Ty też tak chcesz, to ofiaruj chwilę.
I każdą myśl na równi traktuj.
I majÄ… one ogromnÄ… moc,
w zjednoczeniu; czy tego chcesz, czy nie.
Lecz jest w wieczności jedna myśl
najpotężniejszą z nich jest sam Bóg.

Spój na potrzebę, nie swoją lecz drugiego człowieka, bo gdy tego nie zrobisz, każdy z nich będzie Ci obcy, choćby fizycznie nie wiem jak blisko był.

Napisałem; dnia 18 października 1998 roku, Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333