Czy wzrastają nam ogrody przekwitłych słów i serc, płynących wciąż pod prąd do piekła murów, twierdz? Czy pachną jaśminowo ich bóle i mary, zwapnione kości czy unoszą dary? Dary światła spopielone rzuca wietrzyk w stronę nocy, pośród kropel niemej rosy samobójca tańczy - skoczy?
Lidia_Wiktoria
