oddech zimy

nagle tak
wokoło pociemniało
powiało mrozem w dzień bezwietrzny
coś z rąk się wymknęło
słowo zapomniało
z piersi ulecieć tonem wdzięcznym
zaskrzypiało serce oszronione
w ciszy zabrzęczał niepokój zgryźliwy
zamarły w bezruchu skostniałe dłonie
a świat cudowny stał się prawdziwy
na niebo noc nagle wtargnęła
łagodny sierp księżyca wyszczerbiła
jak zasnąć spokojnie
co zrobć trzeba
żeby zima swym oddechem
wiary nie zabiła

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2012-12-02 22:20

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

platek_sniegu | 2013-01-06 14:06 |

Bardzo dobry wiersz :) Takich jak najwięcej ;)

Michal76 | 2012-12-06 13:58 |

Jest po prostu cudowny. Ten wyszczerbiony sierp księżyca.... wspaniały wiersz.

Irmmelin | 2012-12-05 19:21 |

Hmm.. Może grzane wino? ;) Bardzo malowniczy

Conte | 2012-12-04 09:22 |

Do wiosny trzeba czekać ....aż cieplej się zrobi:)

roman | 2012-12-03 20:36 |

ładnie i jaki aktualny temat, zwłaszcza dzisiaj :)

danio | 2012-12-03 12:30 |

5

danio | 2012-12-03 12:29 |

5

Gaia | 2012-12-03 10:50 |

Co zrobić? Hm.. tylko ogień temu zadaniu podoła. To żywioł, którego nie ubywa... :)5*

Hania24 | 2012-12-03 09:40 |

pięknie malujesz...pozdrawiam

Ziela | 2012-12-02 22:27 |

Personifikacja !! 5+

Brak komentarzy