Wejdźmy w głąb – 110

Wejdźmy w głąb otaczającej Nas Miłości, w Blask Odwiecznej Mądrości i Zrozumienia Sensu Istnienia – 110

Płyniesz poprzez czasoprzestrzeń nieograniczoną.
Każda chwila istnienia Twego wpływa na otoczenie.
Na przestrzeń Cię otaczającą nie zważasz.
Kropla deszczu pada na powierzchnię wody.
Taflę idealnie gładką i łączy się zeń.
Rozpływa się, okiem cyklopa; rozprzestrzenia;
Po granice możności nieograniczonej sięga.
Gasi jego i coś zamraża, a nie mknie.
Chcę Ciebie słuchać, byś nadal mówił.
Myśli Twe są dla Mnie zbawieniem.
Ja słucham Cię choć Mój język zawiązany.
Czuję głębokie pragnienie Twej Obecności.
Zatapiam się w Wierze w Ciebie bez opamiętania.
Tyś Jedyny Mi Oceanem bez dna.
Harmonia natomiast Mnie zauracza.
Nic nie jest przypadkiem, wszystek bezkresu.
Wyższej formy kontaktu i transmisji doznaję.
Zrozumienie w prostocie zawarte.
I Możność wszechmocności nieograniczona.
Jestestwo zawirowań uporządkowanych.
Nie ma granic, nie istnieją bariery.
Możność w Myślach się kryje.
Myśli to Jestestwo nieograniczone.
Miłość, Jako Jestestwa Istotę odbieramy.
Potęga tkwi w Mocy Miłości.
Miłość Bogiem Jest, Był i Będzie.
Po nieskończoność od nieograniczoności.
Zdolność wiekuistą w Możności obaczysz,
Gdy pojmiesz Istotę Miłości w Sobie.
W równowadze zmian harmonicznych,
Prostota i potęgo Uczucia zawarta.
W Wszechobecności i Nią Samą, Harmonia;
Bóg; Miłość. Z Niej; My Jesteśmy Stworzeni.

Z dedykacją, wiersz ten poświęcam Kindze; za próbę zrozumienia Harmonii Kosmosu i Poświęcenia wzbogacenia Swych Uczuć Nigdy nie zwątp w Miłość.
Napisałem od godziny 19-35 do 20-10 i Malec od godziny 21 30 do 22 00; dnia 21 marca 1999 roku; Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333