Ścieżka do Boga – 111

Ścieżka do Boga – Sadhana. Na wzór Jego Istoty z Miłości zostaliśmy stworzeni – 111

Zwisają zasłony mgliste, przed oczyma Mymi.
Widzę tylko poszarpane cienia rzeczywistości.
Chłód przeszywa Me ciało; na wskroś, niczym miecz.
Sztywnieją ręce, szron pokrywa skórę.
Ja umieram. Serce płonie, a śmierć wije się u stóp.
Wtem Ty się pojawiasz w Myślach Mych, jako Miłość.
Umacniasz Wiarę, by beztroskość żywota Umknęła.
Odpływają nadzieje w dal i żądania.
Pozostajesz Ty i Twoja Wiara, bym się stał Miłością.
Tknąłeś we Mnie życie. Teraz je rozbudziłeś.
Narodziły się owoce Twej działalności.
Witasz mnie, u Bram do Niebios Krainy.
Rośnie w Niej Kwiat, szczęściem do wszystkich pałający.
Trawa znowuż miękka jako mgiełka co ją oplata.
Uważaj byś jej nie zdmuchnął, krocząc po Mych śladach.
Kiedy dotrzesz kiedyś do celu, zapisanego w przeznaczeniu,
Ukrytego pośród gąszczy bujnych, w dżungli;
Zapragniesz jak i Ja teraz, Miłosierdzia doznać.
W zachwycie zastygną Myśli, jak jezioro skute lodem,
aby Myśl się Miłością stała najczystszą.
Pochylę się nad Swym grobem, może kiedyś.
Złożę ten piękny kwiat i uczczę chwilę,
Gdy się z tobą złączyłem, po bezkres czasu.
Jako uczyłem przed chwilą Mych przyjaciół.
Trwając w Pokoju z Nimi, a w Wierze w Ciebie.
Zawsze byłem Istotą z Twej Istoty; Boże.
I Ty, który za Mną iść nie przestajesz.
Jesteśmy wszyscy, Istotą Energii Jedną.
No cóż, ciężka praca mgieł zasłona odpłynęła.
Każdy może rozpędzić z przestrzeni powłokę mleczną.
Masz szansę, wejdź w Widniejącą na horyzoncie tęczę.
W barwę Miłości, na Boski szlak zjednoczenia.

Nie obawiajcie się przyjaciele o los Swój, Nasz PAN Najwyższy będzie z Nami zawsze.
Napisałem; od godziny 19-00, do godziny 20-10; dnia 15 Marca 1999 roku; Krzysztof Szufla.


Wiersz w wersji Video Recytacji:

Moja Recytacja: (chwilowo brak)


Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla

krisov333