Pozwolenia

Poz­wa­lam so­bie być słowami
co tyl­ko muśnięciem dotykają
bo od oczu do ust
ut­rzy­mać nie każdy zdoła

wte­dy sen­nie mrucząc
sku­lone pod po­wieką trwają
nieśmiało wycze­kując w ciszy
dźwięków i obrazów

lecz poz­wa­lam im też zapłonąć

jed­nym spojrzeniem
drżącym od dziw­nej nagłości
i tym do­tykiem nieomylnym
jak bi­cie serca

co bie­rze w posiadanie
każdą cząstkę two­jego życia
jak os­tatni haust
na szczęście

bo wte­dy czuję wyraźnie
jak uwal­niasz pros­te piękno
kształtem tańczących cieni
i kołyszesz swoją pieśń

więc poz­wa­laj so­bie na to
proszę

Gaia