Ambrozja mej duszy

Zamykam oczy by poczuć raz jeszcze,
ten dreszczyk,ten bezdech którym się pieszczę,
i nieśmiertelność czuję w mej duszy,
na przemian dziś jednak do większych katuszy,
karmię minuty, godziny tą ciszą,
marzenia mnie jednak dalej kołyszą,
im dłużej czekam tym bardziej pragnę,
rozsądek gubię i przez to padnę,
ptakiem ognistym się staję co dzień,
purpury kolor przybieram odcień,
a gdy już przyjdzie sam koniec marzeń,
zostanie ze mnie zgaszony szarzeń.

Średnia ocena:

Kategoria: Erotyk

Data dodania 2013-01-04 23:16

Komentarz autora:

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

roman | 2014-08-12 19:36 |

trzeba marzyć, udany wiersz

soella | 2013-03-14 08:41 |

podszyte namiętnością Twoje wiersze,bardzo zmysłowe - super

Cokon | 2013-01-09 21:51 |

Świetny :)

Conte | 2013-01-09 00:27 |

Tak...boli ten wiersz ...i choć bogowie dusze swe dobrze karmili to i od czasu do czasu na trucizny trafiali :)

Salsa | 2013-01-05 10:25 |

Dziękuje za uznaniem:) to dla mnie cenne:)

szybcia | 2013-01-04 23:44 |

lubię klasyczną formę wiersza:)podoba mi się :)pachnie romantyzmem:)

Brak komentarzy