Sprawiedliwość

Jestem tą, o której piszą wiersze,
Wojowniczką, wierną swoim ideałom,
Jestem tą, dla której oddaliby swoje życie,
To oni mnie czasami przezywają,

Noszę wielki miecz na swoich plecach,
Obarczony klęską, wstyd na powiekach,
Tarczę z ludzkich wysiłków trzymam w ręku,
A nawet kilka strzał, które przebiły mi serce z lęku,

Czasami zrzucam tą swoją maskę,
Wielkie, jakoby szare przebranie,
Lśniącą się zbroję odstawiam na zawsze,
I idę przeprosić błagalnie,

Składam swoje ręce,
Tak jak do modlitwy,
By poprosić Boga o chwilę zadumy,
Jeszcze nikt o tym nie wie,
Choć się zaraz dowie,
Dlaczego paw chodzi tak bardzo dumny,

Taki jest porządek tego świata,
Jedni się rodzą, drudzy umierają,
Jedni mają dom, inni pod blokami zdychają,
Taka jest sprawiedliwość na tym świecie,
Już poznaliście moje imie, wiecie?

Nunx