Zgubiłam się w zawiłościach wszechświata skrytego pod białą kopułą Twej czaszki Na nic zdała się mapa nakreślona drżącym palcem władcy i jedynego mieszkańca tej przedziwnej krainy Rzuciłeś mi jak gołębiowi okruchy swych myśli i dokonawszy auto defenestracji pozostawiłeś samą u wyjścia portu bez latarni
Xii
