lampa

jestem lampą
oświetlam mrok istnienia
ciepłych promieni
złocistym woalem

jam snów wspomożeniem
nicości mordercą
w mrocznych godzinach
czasu bojaźni
słów szeptanych
dusz zabłąkanych

ja nieba sięgam
niebieskiej krainy granicy
energie czerpiąc
z nienawiści i miłości zrodzonych
piorunów groźnych

jestem lampą
drogi oświetlam ziemskie
lecz zapatrzeni
w ja własnego jestestwa
gubiąc sens jasności
w mroku zanurzeni

mnie nie widzicie
póki oczy macie otwarte

Adamo70