Enigma, jak to łatwo powiedzieć

Nie chcę dużo
tyl­ko roz­wiąż mnie jak za­gadkę
która spędza sen z oczu
swoją wadą spoj­rze­nia

mam doły i niepew­ności
a cza­sem pew­ność do gra­nic kiczu
lu­bię naiw­ność która szczerzy zęby w uśmie­chu
wierząc zawzięcie w dob­ro człowieka

ale też złoszczę się
i miotam zry­wając pęta codzien­ności
gdy ja­kiś idiota przechodzi na czer­wo­nym
i wca­le się nie śpie­szy

by­wam też ra­dos­na pra­wie szczęśli­wa
jak­bym jedną nogą była już w raj­skim ede­nie
uśmie­chem cza­ruję przechod­niów
a świat pul­su­je pra­wem przy­ciąga­nia

a kiedy jes­tem sza­lona
próżno tra­cić czas na szu­kanie
gdy za­bor­czość bez wa­hania jak in­styn­kt pier­wotny
wy­bucha siłą pożąda­nia

bądź więc cier­pli­wy
jed­nak sta­now­czy do końca
i roz­wiąż tę niewiadomą

czyż nie jest in­try­gująca

;)

Gaia