XLVII Mise-en-abyme

Stworzyłam sobie scenę
w amfiteatrze czaszki
wcieliłam się w siebie
nieskrępowaną
samą sobą

wśród prawdziwemu światu
wiernej scenografii
odgrywałam życie
śnione ciemną nocą
rozumu zaklętego
w zatrzaśniętych
ścianach pokoju

słowa niewypowiedziane
wolności smakowały
uczucia stłumione strachem
tętniły spełnienia
blaskiem

grałam życie
z namiętnością i oddaniem
nie chcąc dostrzec
dotknąć
bolesnej prawdy

„umieszczona w otchłani”

Średnia ocena:

Kategoria: Życie

Data dodania 2013-03-11 21:59

Komentarz autora: Z dedykacją dla Bertolta Brechta - uświadomił mi dziś coś bardzo ważnego.

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

Xii | 2013-03-13 21:21 |

Dziękuję Wam za bogactwo komentarzy!

Lethien | 2013-03-13 00:53 |

Starajmy się więc niczego nie grać, niech otchłanie jaśnieją.

kazap57 | 2013-03-12 20:34 |

słowa niewypowiedziane wolności smakowały uczucia stłumione strachem tętniły spełnienia blaskiem .....zanurzam sie w ten wers

Irmmelin | 2013-03-11 22:29 |

Grałam życie..Jak prawdziwie to brzmi,przynajmniej dla mnie

Conte | 2013-03-11 22:18 |

Myśli tysiące ucieka każdego dnia i tylko przelatują przez nasze wspomnienia...piękny wiersz

szybcia | 2013-03-11 22:12 |

uwielbiam Brechta-ukłony:)piękny wiersz Xii

shy | 2013-03-11 22:09 |

jakbym czytała rozdział z mojego życia..

Brak komentarzy