''Czas lodu''

Nie chcę pałaców
tej pychy co między
zagubione dusze
sie wkradła.
Niegdyś niewinne w
przyszłość wpatrzone
z tęsknotą co szczyty
pragnęły zdobywać.
Dziś na salonach
gdzie echa pustką
przeraźliwą wciąż
dźwięczą - suną...
Ich usta z grymasem
przedziwnym...nieżywe ,
a w środku ciche wołanie
i skargi z rozczarowaniem
ukryte.
Samotne oczy w bogactwie
jak w próżni...
Ten chłód co serca zaraża
twardą taflą ubija resztki uczuć
niewinnych - w labiryntach intryg
porozsadza.
Gesty ludzkie więc wrzucę!
Porządek zarządzę tu własny.
Taniec przyjaźni na salonach
zagości.Czas lodu zasłoni
radość serdeczna.
Dłoń drugą powita.
Iskry powieki rozgrzeją
lód - trzaśnie!
Teraz miłość między rzęsami
rzucona - zabłyśnie...
Pięknym słowem zmysły rozgrzeje
słodką melancholią przytuli - jak w bajce!
Rozkosz bliskości przypomni salonom
co ważne w życiu człowieka
Niech ulegną skruszone
dumę schowają w kieszeniach.
Pomoc z potrzebą- niech podążają
przed siebie.Nierozłącznie zbierając
plony Bożego istnienia.


soella

Średnia ocena: 10
Kategoria: Życie Data dodania 2013-03-15 13:50
Komentarz autora: bez zgody na ten LÓD
Napisz wiadomość Dodaj do listy znajomych Strona glówna < soella > < wiersze >
soella | 2013-03-15 18:08 |
ok więc kruszmy lody i polewajmy szampana:)obojętność i chłód nie ma szans!
karolina | 2013-03-15 15:13 |
"Rozkosz bliskości przypomni salonom co ważne w życiu człowieka" bliskość może zmienić wszystko:)
Michal76 | 2013-03-15 14:11 |
Skruszmy lody i napijmy się szampana!
Brak komentarzy
Aby dodać komentarz zaloguj się
E-mail Hasło Zarejestruj się