Ułuda

intensyfikacja przeżywalności
gloryfikacja nieśmiertelności
petryfikacja zmysłów
gdy obumrze choć jedna znajoma gałąź
identyfikacja siebie
jako wiecznie płynącej rzeki
początek zawsze w źródle
lecz koniec rozmywa się w oddali
złudzenie jego braku
pamięć o nim to nietakt
amnezja na temat
wszystkich dotychczasowych końców
bo zbiorowa świadomość
objawia się jednostkową niewiedzą
nie chcę o tym myśleć
nie chcę o tym wiedzieć
to się nie stanie
ułuda, iż będzie się tym
który przeżyje
wiecznie brodząc w potoku życia
lecz kropla drąży skałę
walka z nurtem
zamienia się w swobodne dryfowanie
w oddali złowieszczo majaczy wodospad
proszę, powierzcie mi
misterium abstrakcji istnienia...

Apokaliptyczny9