Gargulec

kamienny Gargulec
przesiaduje samotnie na katedrze Notre Dame
strumień czasu kruszy go nieustannie
powoli uświadamiając figurze granitowej
bezsens jej istnienia

wściekły na Boga za swą formę
gdyż serce kamienne kochać nie potrafi
prochem jesteś i w proch się obrócisz
to zdanie rozbrzmiewało na niedzielnych kazaniach

statyczny obserwator wiary ludzkiej
chciałby doświadczyć nadziei
lecz wołanie do stwórcy
spotyka się tylko ze śmiechem aniołów
więc tylko nocą skrzydła rozpościera
nad miastem szybując szczere łzy roni

Apokaliptyczny9