METAMORFOZA

spotkałam człowieka
niepozorny

z kręgu przypadków
wszedł w chwilę uboczną

szary wróbel w garści

wyciągnęłam dłoń w mankiecie uprzedzeń

zaiskrzyło

rozkwitał
akrobata przemyśleń
od „Uczty” Platona po Poppera

wtedy otwarty najbardziej
zgubił skorupę

czy wcześniej ją miał?

wyrzuciłam mankiety

tylko drzewa wciąż szumią swoje

Ewa Krzywka

Średnia ocena:

Kategoria: Inne

Data dodania 2013-03-17 08:51

Komentarz autora: Copyright by Ewa Krzywka - prawa autorskie i materialne zastrzeżone

Napisz wiadomość

Dodaj do listy znajomych

roman | 2013-03-19 17:25 |

ładnie, drugi człowiek powoduje otwarcie, wyjscie ze skorupy

Michal76 | 2013-03-19 16:58 |

Piękny.

kazap57 | 2013-03-17 16:36 |

Potrafisz zatrzyma czytelnika - dzisiaj szumem wiatru i przeobrażeniem

Pettrus | 2013-03-17 10:17 |

Pięknie to opisałaś. Każdy zasługuje na szansę metamorfozy...

jaskolka | 2013-03-17 09:42 |

świetny...

danio | 2013-03-17 09:28 |

Ja też zgadzam się z poniższym komentarzem jest piękny, wyjątkowy:)

bezimienna | 2013-03-17 09:18 |

Całkowicie zgadzam się z ewitą. Piękny wiersz :)

ewita | 2013-03-17 09:10 |

miłość uwalnia od pozorów ...jak pięknie to napisałaś Ewuniu..bez upiększeń...niepotrzebne tutaj...cudowny wiersz

Brak komentarzy