Odchodzę

U schyłku tchnienia mego
dziękować chcę Panu.

Był wieczne za mną,
był we mnie,
był mną.

Za chwilę zamknę oczy,
z uśmiechem na twarzy.
Ten grymas
pamiętny niech będzie w głowach waszych.

Tam, gdzie chmury chodnikiem są,
znajdę ciepło,
którego dotąd szukałem.

Całym sobą błagam i proszę:
nie smućcie twarzy waszych.
Owe czasy
nie na łzy istnieją!

Całym sobą obejmuję was
i oddaje co moje.

Całym sobą odchodzę...

Lecz tylko po to,
by znów kiedyś spotkać wspólne spojrzenie.

***

Co za czary!

Pod powiekami moimi
ciemność w biel się zmienia.
Lód w ogień, a grad w piórka pisklęce!

Dalej widzę Ciebie
szukającą mnie wzrokiem.
Lecz błądzisz beznamiętnie,
nie widzisz mnie.

Miła moja,
nie ujrzysz mnie jednak.

Nie zasługuje na miejsce,
w którym ty jesteś.

Bóg tylko pokazuje mi,
co straciłem.

Choć starałem się,
nie mogę być tu z Tobą!

Wybacz mi więc,
ja odchodzę dalej.

Już nigdy nie spotkamy się.

Bądź szczęśliwą!

bądź wieczną...