koniec bez początku

milczenie przychodzi zawsze spoza nas
gdy na pożegnanie nastawiamy od niechcenia tylko policzek
zmęczony oczekiwaniem na roztopy

nie jest ci do twarzy w alabastrze
burzy równowagę ciemnej strony twojego ja

spomiędzy rzęs wysuwasz konkretne wnioski
powieki cięższe są od powietrza
jesteś

dziś ostatni raz czułość zamknięta w pięści
wskrzesi amarantowe noce
zgasną światła

wyplute słowa dotrą do końca mijając się z początkiem

Nechbet