Nuty utkane z liści zielonych kołyszą wietrzykiem chłodnym i mokrym od łez Łąki obsiane blaskiem żółtych drobniutkich słońc śmieją się i leżą bezwstydnie Niebo opada na moją twarz dusząc i gniotąc zsiniałe usta Zamykam drzwi świata na raz otacza mnie przestrzeń już pusta
Ccclaudia
