pociąg

siedzą razem w przedziale
on czasem wychodzi
żeby znowu wracać
a pociąg jedzie sobie dalej
coś skrzypi w kołach
coś kołata

przesuwają się pejzaże
czasem ogarnie ciemność tunelu
pojawiają się wciąż nowe twarze
zajmując miejsce obok w fotelu

jadą razem lub się przesiadają
on do kuszetki
ona drugiej klasy
żegnają się lub witają
w jednej z wielu życia maszyn


przesuwają się pejzaże
aż ogarnie ich ciemność tunelu
w końcu życie wysiąć im każe
inni usiądą na ich fotelu

szybcia