Krople

Nic więcej prócz myśli beztrosko na wietrze,
Kołyszę się w chmurach aż na ósmym piętrze.
Dziś czas stanął w miejscu upływa inaczej,
Wspomnienia nadają chwilom nowych znaczeń.

Nic oschlej jak ludzie uczyło mnie życie,
Ze dwie zbieżne cyfry przekroczą granice.
Tam palcem po mapie gdzie wzrokiem nie sięga,
Purpurową pręgą prowadzona ręka.

Nic bardziej jak wtedy nie czułem tak mocno,
Jak wiele nasycę tylko jedną kroplą.
Dla ziemi, dla wszystkich to jedno spełnienie,
Gotów oddać siebie za wody strumienie.

Nie mniej niż uczynek w imię obietnicy,
Niech szukają źródła dobra zwolennicy.
Dla ludzi przykładu w drogę się wybieram.
Już dość odpoczynku, za późno- umieram.

DeDe