Wspomnienia

Usiadł dziadek na ławeczce,
koło domu w chłodnym cieniu
i zamyślił się nad życiem,
i odpłynął we wspomnienia.

W górze słychać świergot ptaków,
obok wnuczek biega bosy,
trawa duża już wyrosła.
Trzeba robić sianokosy.

Gdzieś w pobliżu stuka młotek,
może sąsiad kosę klepie.
Rano pewnie pójdzie kosić,
bo po rosie jest najlepiej.

Dziadek wyszedł też na łąkę,
zanim jeszcze nisko słonko.
Będzie upał łatwiej znosić,
gdy się będzie trawę kosić.

Trawa gęsta, kosa ciężka.
Pot się leje ciurkiem z czoła
a dzień jeszcze taki długi,
tak daleko do wieczora.
Dziadek męczy się okropnie,
pragnie schronić się gdzieś w cień,
wreszcie budzi się zmęczony,
bo tym razem był to sen.

Co dziadkowi w snach się zjawia,
dawniej działo się na jawie.
Orka końmi, na piechotę,
czy ziąb smagał, czy spiekota.

Siewy garścią, żniwa kosą,
młocka cepem na klepisku.
W pocie czoła, ponad siły,
tak męczyli się ludziska.

Pozmieniało się w tym względzie.
Wielki postęp na wieś wkroczył
a świadkowie tamtych czasów
już niebawem zamkną oczy.

I nikt pewnie nie doceni,
jak się kiedyś rolnik trudził,
bo odejdzie z tego świata,
już nie będzie, go wśród ludzi.

Wtedy młodzi, jak mój wnuczek,
powie - to fantazje chore,
przecież wiem, że orkę w polu
wykonuje się traktorem.