A wszystko nie tak

wezbrały potoki
zmieniło się ciśnienie myśli

łagodność pomieszała się z buntem

(nie pozwolę na więcej łez)

czarne chmury otoczyły jej oczy
półmrok zapowiadał zmiany

niewypowiedziane grzmoty
uderzające błyskawice słów

wyładowania atmosferyczne uczuć
iskry potłuczonego szkła

nadziei drzewa połamane
pragnienia marzeń popłynęły z mgłą

nastała głucha cisza
niebo zalało się łzami
promyk powoli przygasał

(może gdyby przemilczała jeszcze jedną)

tym razem
nie czekała na tęczę
przełożyła kartki
niedokończonej historii
by uciec w inny świat

Beti